سپس این سوال مطرح می شود: محتوا کجاست؟ هنوز آنجا نیست؟ این خیلی بد نیست، یک نسخه ساختگی برای نجات وجود دارد. اما بدتر از آن، اگر ماهی در قوطی جا نگیرد، چه می‌شود، پای آن برای چکمه بزرگ است؟ یا به کوچک؟ برای جملات کوتاه، برای بسیاری از عناوین، تصاویر بیش از حد بزرگ برای طرح پیشنهادی، یا خیلی کوچک، یا متناسب هستند، اما بنا به دلایلی کسل کننده به نظر می رسند. مراجعه کننده ای که به دلایلی ناراضی است یک مشکل است، مراجعه کننده ای که ناراضی است اگرچه نمی تواند کاملاً روی آن انگشت بگذارد بدتر است. این احتمال وجود دارد که همکاری، ارتباط، و ایست های بازرسی وجود نداشته باشد، فرآیندی با جزئیات مورد نیاز توافق یا مشخص نشده باشد. این استراتژی محتوا از همان ابتدا به اشتباه افتاده است. اگر این همان چیزی است که فکر می کنید برعکس آن چطور؟ چگونه می توان محتوا را بدون طراحی ارزیابی کرد؟ بدون تایپوگرافی، بدون رنگ، بدون چیدمان، بدون سبک، همه چیزهایی که سیگنال های مهمی را که فراتر از متن صرف است، سلسله مراتب اطلاعات، وزن، تاکید، استرس های مورب، اولویت ها، همه آن نشانه های ظریف که دارای بصری و احساسی هستند را منتقل می کند. برای خواننده جذاب باشد.